ناتوانی جنسی یک مشکل مشترک است که بیمار و همسرش را تحت تاثیر قرار می‌دهد. درمان آن نیز نیازمند کمک زوجین در طول درمان است. دو نوع ناتوانی جنسی وجود دارد: اولیه و ثانویه. مردانی که ناتوانی جنسی‌شان از نوع اولیه است هیچگاه توانایی کافی برای انجام یک رابطه جنسی به طور مطلوب را نداشته‌اند. این نوع ناتوانی بسیار نادر است و معمولا دلایل عمیق روانشناسی مثل ترس از صمیمیت، احساس گناه و اضطراب برای آن مطرح است. در ناتوانی جنسی ثانویه بیمار توانایی فعال شدن عضو جنسی خود را بعد از مدتی از دست می‌دهد. این نوع ناتوانی متداول‌تر است و مردانی که به آن مبتلا هستند فقط توانایی انجام حدود ۲۵ درصد از فعالیت جنسی را دارند. ناتوانی ثانویه معمولا به طور تدریجی ایجاد می‌شود و درمانش هم نسبت به نوع اول ساده‌تر است.
