در سال ۱۹۶۰، دانشمندان بر اساس اصول علمی روان شناختی و فیزیولوژیکی، کشف کردند که اگر افراد به دستگاه کنترل متصل شوند، می توانند فرا بگیرند که روی امواج مغز و ضربان قلب خود تأثیر بگذارند. مطالعات بعدی نشان داد که سایر عملکردهای بیولوژیکی را نیز می توان به همین روش کنترل کرد. پیشرفت های تکنولوژی کامپیوتر، موجب افزایش استفاده از بیوفیدبک گردید.
در این روش، با قراردادن حسگرها بر سر بیمار، از طریق آنها اطلاعاتی از چگونگی عملکرد مغزی وی و به ویژه، نابهنجاری هایی که ممکن است در مغز و امواج مغزی وجود داشته باشد، دریافت می شود. بر اساس اطلاعات دریافتی، یک سری محرک های دیداری و شنیداری به بیمار ارائه می شود و بیمار با تمرکز بر روی این محرک های ذکر شده، عملکرد مغز خود را تغییر می دهد.
با گذشت زمان و با تکرار این فرآیند، طی جلسات درمانی بیمار به مرحله ای از توانایی روانی و ذهنی دست پیدا می کند و از این طریق، می تواند بر فرآیندهای جسمی و روانی خود کنترل بیشتری پیدا کن. به عبارت دیگر، از این طریق به مغز آموزش می دهیم که توانایی اش را جهت تنظیم عملکردهای جسمانی و مراقبت از خودش افزایش دهد و عملکرد و اثرگذاری روش درمانی نوروفیدبک در بخش سطحی و ظاهری مطرح می شود.
در بخش عمیق تر، عملکرد زیر بنایی این روش با تأثیر آن روی سیستم مغز می باشد که در این روش از ابزارهایی چون مغزنگاری الکتریکی (EEG) و سایز ابزارهای روان شناختی و عصب شناختی استفاده می شود. با استفاده از این ابزارها، مشکل اصلی سیستم مغز و علت زیر بنایی بیماری فرد در سیستم عصبی او دقیقاً مشخص می شود . سپس به تغییر و اصلاح آن می پردازند.
روش کار نوروفیدبک
اساس کار نوروفیدبک، بر روی امواج مغزی بیمار است. در ارتباط با افراد وابسته به مواد، تحقیقات عصب روان شناختی نشان دهنده ی وجود آسیب و عدم تحول بهنجار در عملکرد مغزی است. نتایج مطالعات EEG نشان داد که مغز بیمار در زمینه فعالیت امواج آلفا، بتا و دلتا دچار مشکل بوده و این نوع نابهنجاری ها در عملکرد مغزی آنها، پایه ی بسیاری از حالات روانی ناخوشایند آنها و ولع مصرف در آنها می باشد.
اساساً، این متد علمی می تواند از طریق افزایش بهزیستی معتادان، منجر به از بین رفتن عاداتی چون وابستگی به مواد و سوء مصرف مواد شود و در نتیجه، منجر به ایجاد تغییرات مثبت در خلق، شخصیت و روان معتادان گردد.
استفاده از تکنولوژی نوروفیدبک یکی از کم خطرترین و کم ضررترین روش ها برای درمان اعتیاد در تمام جهان به شمار می آید. این روش یکی از جدیدترین روش هاست و نه تنها از آن برای درمان اعتیاد استفاده می شود، بلکه برای درمان بیماری های مختلفی مانند اوتیسم، بیش فعالی، وسواس، میگرن و اختلال تکلم نیز بکار می رود.
چه برای یک بیمار مبتلا به اعتیاد و چه بیماران دیگر همیشه روش های درمان در منزل و بدون نیاز به بستری شدن طرفداران بیشتری داشته است. اما در این شرایط افرادی هم وجود دارند که بارها و بارها در کمپ های ترک اعتیاد بستری شده و با ترک اعتیاد ناموفق مواجه شده اند. با وجود اینکه معمولا ترک اعتیاد اصولی در کلینیک های تخصصی و تحت نظر پزشک متخصص انجام می شوند اما اگر روند درمان ترک اعتیاد صحیح و اصولی باشد، تفاوتی ندارد که فرد بیمار بستری بشود یا نه. در این مقاله قرار است به بررسی روش درمان سرپایی اعتیاد و نتایج ترک اعتیاد بدون بستری بپردازیم..