وقتی به جای انفعال و واکنش‌پذیری، تصمیم می‌گیریم فعالانه عمل کنیم، مسئولیت بهبود رفتار خود را بر عهده می‌گیریم نه اینکه منتظر شویم تا شریک زندگی خود را تغییر دهیم. بنابراین ما احساس مسئولیت می‌کنیم و ایجاد تغییرات مثبت در ازدواج را جزء وظیفه خود می‌دانیم. وقتی متوجه شدیم تغییرات مثبت با اقدام و رفتار ما صورت می‌گیرد، دیگر احساس نا امیدی و درماندگی نمی‌کنیم.
مسئولیت‌پذیری و پویا بودن به ما کمک می کند تا از سرزنش همدیگر دست بر داریم و همسر خود را مسئول کمبودها و نقص های خود ندانیم. به این ترتیب، به جای نشستن و انتظار کشیدن برای اینکه حالا ببینیم چه پیش می آید، هدف ما بهبود روابط با شریک زندگی مان می‌شود. علاوه بر این، مهم است که توجه داشته باشیم وقتی که زن یا شوهر تغییر کند، کل سیستم خانواده به سوی تغییر پیش می رود.